Ik ben opgegroeid in een gezin waar ik mijn leven lang het gevoel heb gehad dat ik daar niet hoorde te zijn. Ik ben nu, na een ziekteperiode van meer dan zeven jaar, in staat om mijn werkelijke verhaal op papier te zetten. Ondanks dat ik nog steeds in therapie ben heb ik het gevoel dat mijn verhaal verteld moet worden. In eerste instantie voor mij-zelf, maar waarschijnlijk ook voor vele andere mensen die wellicht vanuit het verleden, of misschien wel vanuit het heden, dezelfde ervaring hebben gehad of zouden kunnen krijgen. Mijn kinderen waar ik een goede band mee heb, hadden de behoefte om voor mijn vijftigste verjaardag een boekje te maken. Tijdens het schrijven van dit boek heb ik regelmatig dit boekje in mijn handen gehad. Iedere keer als ik het las dacht ik; â hoe is het mogelijk dat zij op sommige paginaâ s iets schreven wat nu uit is gekomen.â Zeker als je de tekst van mijn zoon Mick leest is het opval-lend wat hij schrijft. Om deze redenen wilde ik dan ook dat deze teksten in mijn boek gebruikt zouden gaan worden. Ik heb besloten om ze als geheel over te nemen om pas daarna mijn verhaal te vertellen.